Góry Bardzkie

Góry Bardzkie to pasmo górskie o długości około 18 km i szerokości 3-5 km pomiędzy Górami Sowimi a Górami Złotymi – na północ od Kłodzka, między miejscowościami: Srebrna Góra, Brzeźnica, Bardo, Wojbórz. Rzeźba Gór Bardzkich jest mocno urozmaicona i jest efektem szybkiego, erozyjnego rozcinania tektonicznie dźwiganego pasma, przy znacznym zróżnicowaniu wytrzymałości skał. Stąd liczne, głębokie (choć krótkie) doliny o spadzistych zboczach i duże deniwelacje między wierzchowiną a dolinami.

Góry Bardzkie zbudowane są z łupków, wapieni, szarogłazów, piaskowców kwarcytowych, oraz ze skał mezozoicznych. Towarzyszą im skały wylewne, przede wszystkim porfiry, oraz skały żyłowe, zwykle kersantyty.    Góry Bardzkie prawie w całości porośnięte są lasami dolnoreglowymi. Najbardziej wartościowe ich fragmenty objęte są ochroną w dwóch rezerwatach: Cisowa Góra i Cisy, oba nieopodal wsi Brzeźnica. Są to lasy mieszane (świerk, modrzew, jodła, jawor, wiąz) z ogromnymi skupiskami 115-265-letnich cisów.

Powinniśmy się wybrać na wycieczkę: Bardo – Wilczak (637 m)- Srebrna Przełęcz – Twierdza Srebrnogórska (szlak niebieski – czas marszu około 4 godzin). Z Barda najpierw na Różańcową (kalwaria), następnie krawędzią przełomu, obchodząc od południa wierzchołek Młynarza (402 m) i podążając grzbietem, w większości lasami, przez Klimek (530 m), Kukułę (570 m) i Radosz (587 m) do Przełęczy Wilczej (532 m), na której zbiega się kilka dróg lokalnych – tędy lądolód skandynawski przedostawał się do Kotliny Kłodzkiej (widoczne głazy eratyczne i polodowcowe piaski i żwiry). Przełęcz jest bardzo dobrym doskonałym miejscem dla krótkiego odpoczynku przed dalszą wędrówką. Stąd łąkami i lasem do Żdanowa w niezbyt szerokiej dolinie Budzówki, a potem pod górę do fortu na Ostrogu i twierdzy w Srebrnej Górze.